Yaralı Zaman - Bir Doğu Yolculuğundan Notlar

Ferit Edgü, ilk kez 1977’de yayınlanan O [Hakkâri’de Bir Mevsim] adlı romanında, Türkiye’nin doğusuna, sarp dağlarına, umarsız insanlarına bir ağıt yakmıştı.
Melih Cevdet Anday’ın “gerçeğin inanılmaz bir düşe dönüştüğü, şaşırtıcı bir öykü” diye nitelediği O’dan tam o otuz yıl sonra, Edgü Yaralı Zaman’la yeniden Doğuya dönüyor.
Bu kez, Hakkâri’de hiç de düşsel olmayan bir yolculuğa çıkıyor.

Heidi - Tam Metin

Heidi küçük yaşta anne ve babasını kaybedince teyzesiyle yaşamaya başlar.
Ancak teyzesi Frankfurt’a çalışmaya gideceği için, küçük kızı Alp Dağları’nda yaşayan huysuz büyükbabasının yanına bırakır. Heidi dağdaki hayata hemen uyum sağlar. Çoban Peter ve keçilerle çok mutludur. Zamanla Heidi’nin sevgisi, aksi büyükbabasını bile değiştirir. Heidi, hasta bir kıza arkadaşlık etmek için Frankfurt’a gittiğinde, çok sevdiği dağları ve arkadaşlarını geride bırakmak onun için
çok zor olacaktır.

Makber

Devrinde şair-i azam olarak tanımlanan Abdülhak Hâmid pek çok bakımdan yenilikleri aça aça gelir. İlk yenilik, Makber Mukaddimesi’dir. Bu girişle hem şiirin hem de ölümün bir nevi poetikası yapılır. “Birkaç perişan söz” olarak vasıflandırdığı giriş yazısında şair “bu kitap kabristanda yazıldı” demeyi unutmaz. Bir kadın, eşi Fatma hanım vefat etmiştir. O da “fena bulmuş bir vücudun” ebediyen kaybolmasına razı olmadığı için bu çağdaş mersiyeyi yazmıştır.
Bu da az şey değildir şiirimizde.

Eyvâh ne yer kaldı ne yâr kaldı
Gönlüm dolu âh u zâr kaldı
Şimdi buradaydı gitti elden
Gitti ebede gelip ezelden