Kemikten Küle

“İlk tanı?”

“Ayak parmaklarında deformasyon. Tarak kemiğinde hasar. Lokal enfeksiyon mevcut. Tüm vücudu etkileyen bir hastalık? Belki. Ölüm sonrası tahribat söz konusu. İnsan eliyle mi, doğal yolla mı dersen, her ikisi de mümkün. Kesin bir bulgu yok.”

İskelet küçük bir kıza aitti. On dört yaşında ya vardı ya yoktu ve adli tıp antropologu Dr. Temperance Brennan, duygularını kontrol edebilmek için kendisiyle mücadele ediyordu.
Ölüm nedeni araştırma memuru Yves Bradette, kaçamak cevaplarla yetiniyor, kemiklerin yıllar öncesinden kalma olduğunu söyleyerek olayla ilgilenmiyordu. Fakat Tempe, Bradette’in bir şeyler gizlediğinden neredeyse emindi. 

Dosya Tempe’nin sorumluluğunda değildi; hem zaten laboratuardaki işi de baş›ndan aşkındı. Fakat bilinçaltındaki susmak bilmeyen ses diretiyordu. Hatıraları tetikleniyor, zihninde unutulmuş köşelerde kalmış görüntüler yeniden canlanıyordu –önceden sezdirmeden, hiç haber vermeden ve açıklamadan kaybolan bir çocukluk arkadaşı…

Dedektif Andrew Ryan da benzer dosyalar üzerinde çalışıyordu ve Tempe’nin adli tıp görüşüne ihtiyacı vardı. Üç kayıp insan, kimliği belirlenemeyen üç ceset söz konusuydu –hepsi de kadın, hepsi de ilkgençlik çağlarındaydı. Seri katil işi olabilir miydi? Bradette’teki iskelet de bu genç kurbanlar katliamının trajik bir parçası mıydı yoksa? Tempe aşırı hassas davranıyor, yersiz bağlar kurmaya çalışıyor olabilir miydi? Ryan ile aralarındaki şahsi gerginliği bir kenara bırakıp başka bir genç kız daha ağa takılmadan bu cani katili durdurabilecekler miydi?